អ្វីដែល Love Island អាចបង្រៀនយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃពាក្យថា «Like»

(SeaPRwire) –   សម្រាប់អ្នកស្គាល់ទូរទស្សន៍ Dating Reality TV ការមកដល់នៃអាកាសធាតុក្តៅមានន័យតែមួយគត់៖ Love Island ដែលជាការនាំចូលវប្បធម៌ដ៏សំខាន់បំផុតមួយរបស់ចក្រភពអង់គ្លេស បានត្រឡប់មកវិញហើយ។ (មានកម្មវិធីសាខាផ្សេងទៀត រួមមានអូស្ត្រាលី និង សហរដ្ឋអាមេរិក ប៉ុន្តែកំណែ UK នៅតែជាគំរូដើម។) គោលគំនិតរបស់វាសាមញ្ញណាស់៖ ក្រុមមនុស្សវ័យក្មេងស្អាតសង្ហា និងមានសម្បុរស្រអែមមួយក្រុមបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅ “វីឡា” មួយកន្លែងដែលក្តៅខ្លាំង (ជាធម្មតានៅអេស្ប៉ាញ ឬអាហ្វ្រិកខាងត្បូង) ហើយព្យាយាមផ្គូរផ្គងគ្នារកស្នេហា—និងលុយកាក់ ក៏ដូចជាកេរ្តិ៍ឈ្មោះនៅលើបណ្តាញសង្គម។ នៅចំកណ្តាលរបស់វា កម្មវិធីនេះគឺជាល្បែងមួយ ដែលជោគវាសនារបស់គូស្នេហ៍នីមួយៗបានធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃសាធារណជន ដែលជាអ្នកសម្រេចចិត្តចុងក្រោយថាគូស្នេហ៍ណាមួយនឹងឈានដល់ទីបញ្ចប់។ ការប្តេជ្ញាចិត្តមើលរដូវកាលទាំងមូលទាមទារការស៊ូទ្រាំ និងការលះបង់សម្រាប់ទាំងអ្នកទស្សនា និងអ្នកចូលរួម។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកចាប់ផ្តើមដំណើរនេះ ការតស៊ូរបស់អ្នកនឹងទទួលបានផលតបស្នងយ៉ាងធំធេង។

ជាការពិត រឿងមួយក្នុងចំណោមភាពរីករាយដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតនៃកម្មវិធីនេះគឺថា ជារឿយៗវាគួរឱ្យធុញបន្តិច។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកបន្តមើលរៀងរាល់វគ្គ អ្វីដែលនឹងលេចឡើងគឺកំណត់ត្រាដ៏អស្ចារ្យអំពីរបៀបដែលមនុស្សព្យាយាម (និងបរាជ័យ) ក្នុងការបង្កើតទំនាក់ទំនង ស្ទើរតែក្នុងពេលជាក់ស្តែង។ ទំនាក់ទំនងទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ពីព្រោះលុយកាក់ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ (បាទ/ចាស៎ ជួនកាលស្នេហា) គឺស្ថិតនៅចំពោះមុខ ហើយក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីផងដែរ។ នេះមានន័យថាគូស្នេហ៍ទាំងនោះគឺប្រាកដក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងអំពីស្នេហារបស់ពួកគេ ឬក៏មិនប្រាកដទាល់តែសោះ។ ហើយដោយសារតែយុវជនទាំងនេះជាមនុស្សឆាប់ក្រេវក្រោធ ងាយនឹងបង្កជម្លោះ ហើយសំខាន់បំផុតគឺនៅក្មេង ពាក្យមួយដែលពួកគេនិយាយច្រើនគ្រប់ពេលគឺ “like”។

គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាពិសេសអំពីចំណុចនេះទេ។ “like” គឺជាពាក្យមួយដែលភាគច្រើនត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងយុវវ័យ ហើយជាពាក្យដែលមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកថាគ្មានប្រយោជន៍—ជាពាក្យពេចន៍ដែលគួរតែកាត់ចោលពីសាច់ដុំនៃការនិយាយរបស់អ្នក ដើម្បីប្រកាន់ខ្ជាប់នូវស្តង់ដារហួសសម័យនៃអ្វីដែលស្តាប់ទៅ “ត្រឹមត្រូវ”។ វាពិតជាគួរឱ្យអស់សំណើចមែន—ការព្រួយបារម្ភចំពោះរឿងតូចតាចបែបនេះ ខណៈដែលមានរឿងរ៉ាវដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចជាច្រើនទៀតដែលកំពុងកើតឡើងនៅលើពិភពលោក។ ប្រហែលជាវាក៏ជាការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាដ៏ធំផងដែរ។ ប៉ុន្តែការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងជិតស្និទ្ធនៅពេលដែលយើងឮពាក្យ “like” គឺជាលំហាត់ប្រាណដែលមានប្រយោជន៍។ ស្តាប់ទៅអ្នកនឹងឈានដល់ការសន្និដ្ឋានដ៏គួរឱ្យរំភើបមួយថា៖ “like” គឺជាឧបករណ៍ដ៏មានតម្លៃមួយដែលយើងទាំងអស់គ្នាមាន (ហើយគួរតែប្រើ) ដើម្បីបង្កើតនិងរក្សាទំនាក់ទំនង។

ពាក្យ “like” ជារឿយៗត្រូវបានប្រើដើម្បីកាត់បន្ថយបន្ទុកនៃការទំនាក់ទំនង និងផ្តល់ភាពងាយស្រួលបន្តិចបន្តួចដល់ខ្លួនឯងដើម្បីស្វែងយល់ពីអ្វីដែលអ្នកពិតជាចង់និយាយ។ ក្នុងស្ថានភាពដែលពោរពេញដោយអារម្មណ៍ទាក់ទងនឹងបញ្ហាបេះដូង ពាក្យ “like” ផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវកន្លែងដើម្បីប្រមូលគំនិតរបស់អ្នក។ នេះគឺជាការគណនាដ៏តូចមួយដែលតូចរហូតដល់មានអារម្មណ៍ថាមិនអាចយល់បាន ហើយទំនងជាកើតឡើងដោយមិនចាំបាច់គិតច្រើនទាល់តែសោះ។

ប្រសិនបើអ្នកមើល Love Island ដោយបើកចំណងជើងរង ចំណុចនេះនឹងកាន់តែច្បាស់គួរឱ្យកត់សម្គាល់—ពាក្យ “like” នីមួយៗដែលលេចឡើងក្នុងការសន្ទនាគ្នារវាងមនុស្សពីរនាក់ គឺដើម្បីពង្រឹងការប៉ុនប៉ងដ៏តូចតាចក្នុងការបង្ហាញភាពទន់ខ្សោយ។ ពិចារណាពីផលវិបាកនៃការផ្គូរផ្គងឡើងវិញដ៏បំផ្លិចបំផ្លាញ ដែលគូស្នេហ៍មួយចំនួនដែលបានបង្កើតឡើងរួចហើយត្រូវបានបំបែកចេញពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយផ្គូផ្គងជាមួយអ្នកថ្មី។ បន្ទាប់ពីទឹកភ្នែករីងស្ងួត សត្វស្នេហ៍ថ្មីទាំងនោះប្រឈមមុខនឹងភារកិច្ចដ៏លំបាកក្នុងការស្គាល់គ្នា។ ហើយការសន្ទនាទាំងនេះកើតឡើងម្តងម្កាល ហើយចន្លោះរវាងគំនិតជាធម្មតាត្រូវបានភ្ជាប់ជាមួយពាក្យ “like”។ វាជាពាក្យមួយដែលតាមព្យញ្ជនៈទិញពេលវេលាឱ្យអ្នក—ត្រឹមតែមួយ ឬពីរវិនាទី—ក្នុងលក្ខណៈដែលគាប់ប្រសើរជាងជម្រើសផ្សេងទៀត ដែលជាភាពស្ងៀមស្ងាត់។ ពាក្យ “like” បង្ហាញថាអ្នកខ្វល់ខ្វាយក្នុងលក្ខណៈដែលភាពស្ងៀមស្ងាត់មិនអាចធ្វើបានឡើយ។ អ្នកកំពុងផ្តល់ពេលវេលាឱ្យខ្លួនឯងមួយនាទីដើម្បីប្រមូលគំនិត ខណៈពេលដែលជូនដំណឹងទៅអ្នកផ្សេងទៀតថាអ្នកកំពុងធ្វើដូច្នេះ ដោយមិនចាំបាច់និយាយអ្វីច្រើនឡើយ។ អ្នកក៏កំពុងផ្តល់ភាពងាយស្រួលដល់អ្នកផ្សេងដើម្បីធ្វើដូចគ្នាផងដែរ។ 

មានហេតុផលទាក់ទងនឹងភេទថាហេតុអ្វីបានជាយើងមិនចូលចិត្តនិយាយពាក្យនេះ។ រឿងចាស់ដែលគេនិយាយអំពីពាក្យ “like” គឺថាជាយុវវ័យ ជាពិសេសក្មេងស្រីវ័យជំទង់ ដែលនិយាយវាជាដំបូងបង្អស់ ដែលមានអត្ថន័យអវិជ្ជមានព្រោះពួកគេត្រូវបានគេគិតថាជា “ក្មេងស្រីវ័យជំទង់ល្ងង់”។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាគំនិតហួសសម័យ។ ក្មេងស្រីវ័យជំទង់និងស្ត្រីបានបង្កើត និងប្រើប្រាស់របៀបនិយាយភាគច្រើនដែលមនុស្សបាននិយាយជាច្រើនជំនាន់។ ក្រុម Millennials ដែលចាស់ល្មមបានមើល Clueless ក្នុងរោងកុនឥឡូវនេះកំពុងឈានចូលវ័យកណ្តាលយ៉ាងស្រស់ស្អាត។ ពួកគេបានឡើងជណ្តើរសាជីវកម្មគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលបានមុខតំណែងដែលមានអំណាច។ ពួកគេធំឡើងដោយប្រើពាក្យ “like” ដូច្នេះគេសន្មត់ថាវាជាផ្នែកមួយនៃការនិយាយរបស់ពួកគេ ទាំងនៅផ្ទះ និងកន្លែងធ្វើការ។ ប្រសិនបើចៅហ្វាយរបស់អ្នកនិយាយថា “Can you send me that thing I asked about like, sometime next week?” ហើយគ្មានអ្វីស្តាប់ទៅខុសឆ្គងទេ នោះគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ពាក្យ “like” មិនមែនជាពាក្យមិនត្រឹមត្រូវ ឬមិនមានវិជ្ជាជីវៈទេ; វាគ្រាន់តែជាទម្រង់នៃការនិយាយដែលស្តាប់ទៅខុសប្លែកពីអតីតកាលបន្តិច។

អ្វីដែលអ្នកប្រឆាំងពាក្យ “like” ពិតជាមិនពេញចិត្ត នៅកម្រិតណាមួយ គឺស្ត្រី ហើយជាពិសេសគឺថា របៀបដែលពួកគេនិយាយដោយធម្មជាតិគឺអន់ជាង ហើយគួរតែត្រូវបានចាត់ទុកបែបនោះ។ យើងដឹងថាវាមិនមែនដូច្នោះទេ។ ប៉ុន្តែការនិយាយរបស់ស្ត្រីត្រូវបានគេចាត់ទុកជាប្រពៃណីថាជាភាពទន់ខ្សោយ ហើយការនិយាយរបស់បុរសថាជាភាពរឹងមាំ ដូចដែលសាស្ត្រាចារ្យភាសាវិទ្យា Robin Lakoff បានលើកឡើងនៅក្នុងសៀវភៅ Language and Women’s Place។ ការសន្និដ្ឋាននៅទីនេះគឺថាការនិយាយរបស់ស្ត្រីត្រូវបានគេចាត់ទុកថាទន់ខ្សោយ ហើយរបស់បុរសវិញគឺផ្ទុយស្រឡះ។ 

ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងចាប់ផ្តើមគិតអំពីពាក្យនេះជាទ្រព្យសម្បត្តិ ជាជាងបំណុល នោះសក្តានុពលរបស់វានឹងចាប់ផ្តើមបង្ហាញចេញ។ នៅពេលដែលយើងត្រលប់មកមើលអ្នកនៅលីវដែលកំពុងស្វែងរកស្នេហានៅក្នុងវីឡារបស់ Love Island យើងអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ថាទាំងបុរស និងស្ត្រីសុទ្ធតែប្រើប្រាស់ភាសា “ទន់ភ្លន់” អំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ មិនត្រឹមតែជាមួយភេទផ្ទុយគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ ហើយបាទ Love Island ត្រូវបានគេអះអាងថាជាកម្មវិធីអំពីស្នេហា ប៉ុន្តែតាមពិតវាគឺអំពីទំនាក់ទំនងគ្រប់ប្រភេទ—ស្នេហា ពិតណាស់ ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេទទួលបាននៅទីបញ្ចប់គឺមិត្តភាព។ ហើយពាក្យ “like” អនុញ្ញាតឱ្យពួកគេបង្កើតទំនាក់ទំនងដែលនាំទៅរកមិត្តភាពនោះ ពីការជជែកគ្នាមួយទៅមួយ។ 

វាជាមេរៀនមួយដែលយើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនបាន តាមវិធីធំតូច—ថាភាពបត់បែននៃភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងរបៀបដែលយើងបង្កើតទំនាក់ទំនង។ តាមពិតទៅ ប្រសិនបើយើងទាំងអស់គ្នាឈប់ខ្លាចពាក្យ “like” យើងប្រហែលជានឹងភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះអ្វីដែលកើតឡើង។