(SeaPRwire) – ក្នុងចំណោមភាពច្របូកច្របល់នៃឆ្នាំនេះ ពិភពលោកកំពុងទទួលស្គាល់ខួបលើកទី 80 នៃការបញ្ចប់នៃ Holocaust។ ការរំលឹកបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី 27 ខែមករា នៅពេលដែលមេដឹកនាំពិភពលោកជាច្រើនបានចូលរួមជាមួយអ្នកដែលបានរួចជីវិតនៅ Oświęcim ប្រទេសប៉ូឡូញ ដើម្បីប្រារព្ធពិធីនេះ។ នៅខែនេះ យើងសង្កេតមើលការរំដោះ Buchenwald, Bergen-Belsen និង Dachau ក៏ដូចជា (Yom HaShoah) នៅថ្ងៃទី 24 ខែមេសា។ ពិធីនឹងប្រព្រឹត្តទៅនៅមជ្ឈមណ្ឌលនិងសារមន្ទីរ Holocaust ជាង 175 នៅអាមេរិកខាងជើង និងនៅវិមាន សាលារៀន និងសហគមន៍រាប់ពាន់កន្លែងទៀតនៅជុំវិញពិភពលោក។
ការពិតដែលយើងចងចាំគឺសំខាន់ ប៉ុន្តែតើ Holocaust បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ? វាពិបាកក្នុងការឆ្លើយសំណួរនេះ ដោយសារតែការលើកឡើងអំពី Holocaust តែងតែលេចឡើងក្នុងសុន្ទរកថារបស់យើង ខណៈពេលដែលចំណេះដឹងលម្អិតអំពីប្រធានបទនេះ ហាក់ដូចជាមានការថយចុះ។ ទោះយ៉ាងណាក៏មានមេរៀនធំៗមួយចំនួនដែលគួរឱ្យពិនិត្យមើល។
ទីមួយ ឧក្រិដ្ឋកម្មដូចជា Holocaust ទាមទារលក្ខខណ្ឌជាបន្តបន្ទាប់។ ពួកគេតែងតែកើតឡើងនៅក្នុងរដ្ឋដែលបរាជ័យ។ អសមត្ថភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់ក្នុងការធានាតម្លៃប្រជាធិបតេយ្យសេរី និងការពិភាក្សាស៊ីវិល បានផ្តល់ដីមានជីជាតិសម្រាប់ការកើនឡើងនៃលទ្ធិណាស៊ី។ គណបក្ស Nazi បានឡើងកាន់អំណាចតាមរយៈដំណើរការប្រជាធិបតេយ្យ ទោះបីជាមាន (ឬប្រហែលជាដោយសារតែ) វេទិកាដែលធ្វើឱ្យខូចសេចក្តីថ្លៃថ្នូរបុគ្គល ជំរុញឱ្យមានគំរូដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ លើកកម្ពស់ការនឹករឭកមិនពិតសម្រាប់ “ថ្ងៃល្អប្រសើរជាងមុន” និងប្រើបច្ចេកវិទ្យាទំនាក់ទំនងដើម្បីឃោសនា និងជ្រើសរើសមនុស្ស។ នៅពេលដែលចូលកាន់រដ្ឋាភិបាល វាបានងាកទៅរករបបផ្តាច់ការ ដោយបំផ្លាញស្ថាប័នជាតិ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ សេវាស៊ីវិល វណ្ណៈបញ្ញវន្ត និងច្បាប់ ដូច្នេះរដ្ឋនឹងឆ្លុះបញ្ចាំងពីមនោគមវិជ្ជា និងគោលដៅរបស់ខ្លួន។
ជាការពិតណាស់ ប្រទេសជាច្រើនទៀតចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1945 មានគណបក្សកាន់អំណាចដែលមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នា ប៉ុន្តែដែលមិនបាននាំមកនូវអំពើប្រល័យពូជសាសន៍។ ដូច្នេះហើយ ដើម្បីឈានទៅដល់ Holocaust ទាមទារជំហានបន្ថែមទៀត រួមទាំងភាពព្រងើយកន្តើយរបស់មហាជន ការឃុបឃិតរបស់វរជន និងការបរាជ័យរបស់សហគមន៍អន្តរជាតិ។ អ្នករួចជីវិតពី Holocaust បានព្រមានយើងទាំងអស់គ្នាឱ្យប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះភាពព្រងើយកន្តើយចំពោះហេតុផលល្អ ៖ ការងាកទៅរកខាងក្នុងនៅពេលមានជម្លោះរារាំងយើងពីការក្លាហាន ហើយនាំឱ្យមានការកេងប្រវ័ញ្ចអ្នកដែលងាយរងគ្រោះ។ នៅក្នុងប្រទេសដែលប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ មនុស្សភាគច្រើនជាសាក្សីអកម្ម ប៉ុន្តែក៏មានការចូលរួមយ៉ាងច្រើនពីវរជន រួមទាំងសិល្បករ សាស្រ្តាចារ្យសាកលវិទ្យាល័យ បព្វជិតកាតូលិក និងប្រូតេស្តង់ ឥស្សរជនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ មេដឹកនាំធុរកិច្ច និងសូម្បីតែគ្រូពេទ្យ។ ដូចដែលពួកឥស្សរជនបានបង្ហាញថាខ្សោយដែរ សណ្តាប់ធ្នាប់អន្តរជាតិក៏បានបង្ហាញភាពខ្សោយផងដែរ ដូចដែលបានបង្ហាញដោយចំនួនប្រទេសដែលមានបំណងចង់សម្រុះសម្រួល ឬដំណើរការដូចជាអ្វីៗគឺធម្មតា។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែល Munich Pact បានអនុញ្ញាតឱ្យ អាល្លឺម៉ង់កាន់កាប់ផ្នែកធំនៃ Czechoslovakia ឬនៅពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសរាប់សិបផ្សេងទៀតបានសម្រេចចិត្តនៅ Evian Conference ថានឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យជនភៀសខ្លួន Jewish កាន់តែច្រើន ឬនៅពេលដែលប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ និងសូវៀតបានសម្រេចចិត្តលុកលុយ និងបែងចែកប្រទេសប៉ូឡូញនៅឆ្នាំ 1939។ ការបរាជ័យទាំងនេះបានធ្វើឱ្យលទ្ធិហ្វាស៊ីស និងឧក្រិដ្ឋកម្មរបស់ខ្លួនកាន់តែក្លាហាន។
ទីបំផុត និងសំខាន់បំផុត Holocaust ត្រូវការការប្រឆាំងពួកយូដា ដែលជាការស្អប់ទូទៅដែលចាស់ជាងអរិយធម៌លោកខាងលិច ដែលបានកាត់ផ្តាច់គ្រប់ផ្នែកនៃសង្គម។ ការស្អប់ពួកយូដារាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយបាននាំឱ្យមានការសម្លាប់មនុស្សរាប់សែននាក់រួចទៅហើយ ប៉ុន្តែក្រោមការគ្រប់គ្រងបែបផ្តាច់ការ វាបានផ្តល់នូវក្របខ័ណ្ឌដែលពួកណាស៊ីត្រូវការដើម្បីស្វែងរកអ្នកចូលរួម និងសហការីដោយស្ម័គ្រចិត្ត ហើយសម្រាប់ប្រជាជនភាគច្រើនដើម្បីមិនអើពើ ឬចូលរួមក្នុងអំពើហិង្សាប្រឆាំងនឹងជនជាតិយូដា។
យើងទាំងអស់គ្នាមានលទ្ធភាពក្លាយជាអ្នកប្រព្រឹត្ត ឬសាក្សីអកម្មចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មបែបនេះ ប៉ុន្តែយើងអាចដឹងរឿងនេះបានលុះត្រាតែយើងក៏យល់ថា Holocaust បានកើតឡើងចំពោះមនុស្សពិតប្រាកដដែលមានក្តីសង្ឃឹម និងក្តីសុបិន ភាពខ្វះខាត និងបញ្ហាប្រឈម និងមនុស្សជាតិដែលមានតម្លៃខាងក្នុង។ មេរៀននេះគឺសំខាន់ ហើយនោះជាមូលហេតុដែល U.S. Holocaust Memorial Museum ធ្វើការជាមួយពិភពលោក។ តាមរយៈការបើកភ្នែករបស់យើងចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មនៃអតីតកាល ពួកគេបង្កើតកែវភ្នែកសម្រាប់អនាគត។ មួយដែលភ្ជាប់យើង ទាំងជនជាតិយូដា និងមិនមែនជាជនជាតិយូដាផងដែរ ចំពោះប្រធានបទនេះ និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ប្រសិនបើយើងសង្ឃឹមថានឹងរៀនសូត្រពី Holocaust ពិតប្រាកដ យើងត្រូវតែចូលរួមជាមួយនឹងប្រវត្តិសាស្ត្រដូចដែលបានកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលបានរស់នៅក្នុងនោះ។
នេះនាំយើងទៅរកមេរៀនសំខាន់ចុងក្រោយមួយ ដែលគួរតែមានការសង្កត់ធ្ងន់ ៖ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលយល់ពីប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ អាចទ្រាំទ្រនឹងលក្ខខណ្ឌដែលនាំឱ្យមាន Holocaust រួមទាំងការស្អប់ពួកយូដាឡើយ។ ប្រធានបទនេះផ្លាស់ប្តូរយើង ដោយបង្ខំឱ្យមានការយល់ដឹងអំពីសញ្ញា និងទម្រង់នៃការស្អប់ និងហានិភ័យផ្សេងទៀតចំពោះសន្តិភាព។ ដើម្បីប្រើប្រាស់ចំណេះដឹងនេះ យើងត្រូវតែបដិសេធការមើលស្រាល និងភាពព្រងើយកន្តើយ។ ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើទេ ដើម្បីបន្ទរអ្នករួចជីវិតពី Holocaust និងបញ្ញវន្ត Elie Wiesel យើងប្រថុយនឹងការផ្តល់ជ័យជម្នះដល់ពួកណាស៊ីបន្ទាប់ពីស្លាប់។ ដើម្បីទប់ស្កាត់រឿងនេះ យើងត្រូវតែយល់ពីប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ ដឹងពីរបៀបដែលវាពាក់ព័ន្ធនឹងអនាគតរបស់យើង ហើយចងចាំជនរងគ្រោះ និងអ្នករួចជីវិតពី Holocaust ក្នុងវិធីដែលនឹងនាំទៅរកពិភពលោកដែលពួកគេសមនឹងទទួល ហើយមិនមែនជាពិភពលោកដែលពួកគេបានជួបប្រទះនោះទេ។
អត្ថបទនេះត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយអ្នកផ្គត់ផ្គង់មាតិកាដែលទីបញ្ចូល។ SeaPRwire (https://www.seaprwire.com/) មិនមានការធានា ឬ បញ្ចេញកំណត់ណាមួយ។
ប្រភេទ: ព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ, ព័ត៌មានសំខាន់
SeaPRwire ផ្តល់សេវាកម្មផ្សាយពាណិជ្ជកម្មសារព័ត៌មានសកលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន និងស្ថាប័ន ដែលមានការចូលដំណើរការនៅលើបណ្ដាញមេឌៀជាង 6,500 បណ្ដាញ ប័ណ្ណប្រតិភូ 86,000 និងអ្នកសារព័ត៌មានជាង 350 លាន។ SeaPRwire គាំទ្រការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មជាសារព័ត៌មានជាភាសាអង់គ្លេស ជប៉ុន ហ្រ្វាំង គូរី ហ្វ្រេនច រ៉ុស អ៊ីនដូនេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី វៀតណាម ចិន និងភាសាផ្សេងទៀត។