(SeaPRwire) – ជួនកាលខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេកនៅពេលព្រឹក ហើយភ្លេចមួយភ្លែតថាខ្ញុំមានសេរីភាព។
បន្ទាប់មកខ្ញុំនឹកឃើញភាពស្ងៀមស្ងាត់។ ភាពងងឹត។ ស៊ីម៉ង់ត៍សើម។ ហើយបុរសវ័យក្មេងពីរនាក់ដែលកំពុងដេកក្បែរខ្ញុំ នៅក្រោមដីយ៉ាងជ្រៅ ដែលនៅទីនោះនៅឡើយ។
ឈ្មោះរបស់ពួកគេគឺ និង ។
ពួកយើងត្រូវបានឃុំខ្លួនជាមួយគ្នាជាមួយ អស់រយៈពេលប្រាំបីខែ 반 ក្នុងផ្លូវរូងក្រោមដីរបស់ Hamas ដែលមានប្រវែងត្រឹមតែ 40 ហ្វីត ទទឹងតិចជាង 3 ហ្វីត។ យើងបានដេកនៅលើពូកសើម ញ៉ាំនំប៉័ងភីតា (pita) មួយបន្ទះក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយឆ្លាស់វេនគ្នានិយាយខ្សឹបខ្សៀវរឿងរ៉ាវពីផ្ទះ ដើម្បីរក្សាភាពស្មារតីរបស់យើង។
យើងជាមនុស្សចម្លែកនៅពេលដែលពួកយើងចូលទៅក្នុងភាពងងឹតនោះ។ ប៉ុន្តែពួកយើងបានក្លាយជាបងប្អូន។
វាមានរយៈពេលជាង 100 ថ្ងៃហើយចាប់តាំងពីប្រធានាធិបតី Trump ត្រឡប់ទៅសេតវិមានវិញ ហើយកិច្ចព្រមព្រៀងដែលបាននាំខ្ញុំ, Omer និងមនុស្សជាច្រើនទៀតត្រឡប់មកវិញត្រូវបានសម្រេច។ ខ្ញុំមិនបានត្រឡប់មកដីខាងលើវិញយូរនោះទេ ប៉ុន្តែសូម្បីតែឥឡូវនេះ ដង្ហើមនៃខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធគ្រប់ៗគ្នា គ្រប់ជំហាននៅក្នុងព្រះអាទិត្យ គ្រប់ពេលស្ងប់ស្ងាត់ជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាអ្វីដែលពិសិដ្ឋ។ ពេលវេលាមានអារម្មណ៍ខុសគ្នាឥឡូវនេះ។ ខ្ញុំកាន់វាកាន់តែប្រុងប្រយ័ត្ន។ ពីព្រោះខ្ញុំដឹងថាពេលវេលាអាចកន្លងផុតទៅលឿនប៉ុណ្ណា ហើយថ្ងៃនីមួយៗដែលកន្លងផុតទៅគឺឃោរឃៅប៉ុណ្ណាសម្រាប់អ្នកដែលនៅរស់រានមានជីវិតក្នុងការជាប់ឃុំឃាំង។
ខ្ញុំបានចំណាយពេល 505 ថ្ងៃជាចំណាប់ខ្មាំង—ឃុំខ្លួននៅក្រោមដីយ៉ាងជ្រៅ។ ពួកយើងត្រូវបានឃ្លាំមើលជានិច្ចដោយកាមេរ៉ាសុវត្ថិភាព។ គ្រាប់បែកមួយគ្រាប់ត្រូវបានដាំនៅពីលើពួកយើង ដែលត្រូវបានរៀបចំដើម្បីបំផ្ទុះប្រសិនបើកងកម្លាំងអ៊ីស្រាអែលចូលមកជិតពេក។ ពួកយើងត្រូវបានគេប្រាប់ថាយើងនឹងត្រូវបំផ្ទុះប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ព្យាយាមជួយសង្គ្រោះពួកយើង។ ពួកយើងត្រូវបានគំរាមកំហែង បន្ទាបបន្ថោក ហើយពេលខ្លះត្រូវបានធ្វើទារុណកម្ម—មិនត្រូវបានចាត់ទុកជាមនុស្សទេ ប៉ុន្តែជាវត្ថុដែលត្រូវគ្រប់គ្រង និងបំបាក់មុខ។
ខ្ញុំមិនមែនជាទាហានទេ។ ខ្ញុំត្រូវបានចាប់ជំរិតនៅថ្ងៃទី 7 ខែតុលា ពីផ្ទះរបស់សាច់ញាតិខាងប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំនៅ Kibbutz Be’eri ។ ប្រពន្ធនិងកូនរបស់ខ្ញុំនៅជាមួយខ្ញុំ។ នៅពេលដែលភេរវករមិនអាចបំបែកទ្វារនៃបន្ទប់សុវត្ថិភាពរបស់យើងបាន ពួកគេបានចូលតាមបង្អួច។ ពួកគេបានអូសខ្ញុំចេញ បោះខ្ញុំចូលទៅក្នុងធុងដាក់ឥវ៉ាន់ ហើយបន្ទាប់មកហែរក្បួនខ្ញុំតាមដងផ្លូវនៃ Gaza ។
មុនពេលពួកយើងត្រូវបានបំបែក ខ្ញុំបានសម្លឹងមើលភ្នែកដ៏គួរឱ្យខ្លាចរបស់កូនប្រុសអាយុ 9 ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ ហើយបានធ្វើការជ្រើសរើសដែលឪពុកម្តាយមិនគួរប្រឈមមុខ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ការពិត—ថាខ្ញុំមិនដឹងថាតើយើងនឹងស្លាប់ឬទេ។ ខ្ញុំមិនអាចកុហកគាត់នៅក្នុងអ្វីដែលអាចជាពេលចុងក្រោយរបស់យើងជាមួយគ្នាបានទេ។
អស់រយៈពេល 50 ថ្ងៃដ៏ឈឺចាប់បន្ទាប់ពីនោះ ខ្ញុំមិនបានដឹងថាតើគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅរស់រានមានជីវិតឬអត់នោះទេ។ វាគឺជាពន្លឺនៃក្តីសង្ឃឹមដ៏កម្រមួយនៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងនៅក្នុងខែវិច្ឆិកាថាពួកគេហៀបនឹងត្រូវបានដោះលែង។
Evyatar និង Guy ដែលមានអាយុ 22 ឆ្នាំទាំងពីរនាក់ ត្រូវបានគេនាំយកទៅពីមហោស្រពតន្ត្រី Nova ។ មិត្តភក្តិរបស់ពួកគេត្រូវបានសម្លាប់នៅជុំវិញពួកគេ។ នៅពេលដែលពួកយើងបានជួបគ្នានៅក្នុងការជាប់ឃុំឃាំង ពួកគេស្ថិតក្នុងសភាពដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច—អត់ឃ្លាន ដាក់ខ្នោះ ភ័យខ្លាច។ អស់រយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ ពួកគេស្ទើរតែគ្មានអ្វីបរិភោគសោះ។ ដៃរបស់ពួកគេត្រូវបានចងនៅពីក្រោយខ្នង កជើងរបស់ពួកគេត្រូវបានចង ក្បាលរបស់ពួកគេត្រូវបានគ្របដោយថង់ប្លាស្ទិក។ ប៉ុន្តែដោយហេតុផលខ្លះ ពួកគេនៅតែមានស្មារតី។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រាំបីខែ 반 ចុងក្រោយដែលពួកយើងបានចំណាយពេលជាមួយគ្នានៅក្នុងផ្លូវរូងក្រោមដី ពួកគេបានតស៊ូ។
បុរសដែលឃុំឃាំងពួកយើងមិនបានមើលឃើញពួកយើងជាមនុស្សទេ។ ពួកគេបានធ្វើទារុណកម្មពួកយើងដើម្បីសប្បាយ។ ជួនកាលពួកគេនឹងដុតក្រដាសមួយដុំដើម្បីបឺតយកអុកស៊ីសែនតិចតួចចេញពីផ្លូវរូងក្រោមដី។ ពួកយើងនឹងថប់ដង្ហើម ហើយត្រូវដេកនៅលើឥដ្ឋដើម្បីជៀសវាងការថប់ដង្ហើម។
ពួកយើងបានបង្កើតទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃដើម្បីចងចាំថាពួកយើងជានរណា។ នៅកន្លែងដែលត្រូវបានសាងសង់ឡើងដើម្បីបំបាក់មុខពួកយើង ពួកយើងបានលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកយើងបានក្លាយជាក្រុមមួយ។ ពួកយើងបានក្លាយជាគ្រួសារ។
នៅពេលដែលខ្ញុំដើរចេញពីផ្លូវរូងក្រោមដីនោះកាលពីខែកុម្ភៈ ខ្ញុំបានធ្វើសច្ចាប្រណិធានមួយ៖ ខ្ញុំនឹងនិយាយជំនួសអ្នកដែលមិនអាចនិយាយបាន។
ប្រធានាធិបតី Trump ខ្ញុំត្រូវបានដោះលែងនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងមួយដែលរដ្ឋបាលរបស់អ្នកបានជួយជំរុញ។ ការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកក្នុងការធ្វើឱ្យចំណាប់ខ្មាំងក្លាយជាអាទិភាពបានជួយនាំមនុស្សជាច្រើនត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ ខ្ញុំជាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ ខ្ញុំនៅទីនេះថ្ងៃនេះ ពីព្រោះបញ្ហានេះត្រូវបានដោះស្រាយដោយភាពបន្ទាន់ដែលវាត្រូវការ។
ប៉ុន្តែពួកយើងមិនទាន់បានបញ្ចប់ទេ។ ចំណាប់ខ្មាំងចំនួនហាសិបប្រាំបួននាក់នៅតែស្ថិតក្នុងការជាប់ឃុំឃាំងរបស់ Hamas ។ ហើយរាល់ថ្ងៃដែលកន្លងផុតទៅធ្វើឱ្យពួកគេកាន់តែពិបាកក្នុងការរស់រានមានជីវិត។
Hamas មិនបានដោះលែងពួកយើងដោយសារតែសេចក្តីសប្បុរសទេ។ ពួកគេបានឆ្លើយតបទៅនឹងសម្ពាធ—ប្រភេទដែលមកពីការផ្តោតអារម្មណ៍អន្តរជាតិ និងការតស៊ូមតិឥតឈប់ឈរ។ ខ្ញុំកំពុងស្នើឱ្យអ្នកធ្វើវាម្ដងទៀតដើម្បីនាំចំណាប់ខ្មាំងទាំងអស់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ—ទាំងអ្នកនៅរស់ និងអ្នកស្លាប់។
ប៉ុន្តែកិច្ចព្រមព្រៀងមួយដើម្បីពង្រីកប្រតិបត្តិការយោធានៅ Gaza មិនមែនជាផ្លូវទៅមុខទេ។ រាល់ជំហានដែលចូលទៅក្នុងសង្គ្រាមនេះមានអារម្មណ៍ថាដូចជាជំហានមួយដែលនៅឆ្ងាយពី Evyatar និង Guy—និងឱកាសដើម្បីនាំពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាំងរស់។ ពួកយើងមិនអាចអនុញ្ញាតឱ្យសន្ទុះយោធាគ្របដណ្តប់លើភាពច្បាស់លាស់ខាងសីលធម៌បានទេ។
Evyatar និង Guy មិនមែនជាស្ថិតិទេ។ ពួកគេជាកូនប្រុស។ មិត្តភក្តិ។ អ្នកស្រឡាញ់តន្ត្រី។ ស្លូតបូត កំប្លែង ពោរពេញដោយជីវិត។ ពួកគេសមនឹងទទួលបានការដើរហាលថ្ងៃម្តងទៀត។ ពួកគេសមនឹងទទួលបានអនាគត។
ខ្ញុំបានឃើញភាពងងឹត។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាទម្ងន់នៃថ្ងៃដែលគ្មានខ្យល់ ភាពអត់ឃ្លាន ភាពស្ងៀមស្ងាត់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ដឹងថាវាមានន័យយ៉ាងណាក្នុងការដកដង្ហើមម្តងទៀត។
ប្រធានាធិបតី Trump នាយករដ្ឋមន្ត្រី Netanyahu អ្នកបានធ្វើឱ្យវាអាចទៅរួចសម្រាប់ខ្ញុំ។
សូម—នាំពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញផង។ អនុញ្ញាតឱ្យពួកគេដកដង្ហើមម្តងទៀត។
អត្ថបទនេះត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយអ្នកផ្គត់ផ្គង់មាតិកាដែលទីបញ្ចូល។ SeaPRwire (https://www.seaprwire.com/) មិនមានការធានា ឬ បញ្ចេញកំណត់ណាមួយ។
ប្រភេទ: ព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ, ព័ត៌មានសំខាន់
SeaPRwire ផ្តល់សេវាកម្មផ្សាយពាណិជ្ជកម្មសារព័ត៌មានសកលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន និងស្ថាប័ន ដែលមានការចូលដំណើរការនៅលើបណ្ដាញមេឌៀជាង 6,500 បណ្ដាញ ប័ណ្ណប្រតិភូ 86,000 និងអ្នកសារព័ត៌មានជាង 350 លាន។ SeaPRwire គាំទ្រការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មជាសារព័ត៌មានជាភាសាអង់គ្លេស ជប៉ុន ហ្រ្វាំង គូរី ហ្វ្រេនច រ៉ុស អ៊ីនដូនេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី វៀតណាម ចិន និងភាសាផ្សេងទៀត។